PŁOMIENNE NASTURCJE

Krystyna Kwaśniok PŁOMIENNE NASTURCJE

pomarańczowe nasturcje
na rabatach
wplecione w pergolę i płot
wylewające się z donic
i pnące po ścianie domu
płomienie ognia w gęstwinie liści
ciemnozielonych kolistych
z gwiezdnymi prążkami pośrodku

płomienny świat nasturcji

ich barwa - symbol płomieni ognia
przypomina
tamte wieczory późnego lata
w ogrodzie wokół ogniska
na pniakach ze ściętych drzew
wesoły płomień strzela w górę
skwierczą polana w ogniu
iskry robaczków świętojańskich
szybują
łapiąc w locie krótkie tchnienie życia
i gasną
w ciemnościach

na granatowej kopule nieba
odległe gwiazdy
i księżyc w tajemnej poświacie
nad ciemną ścianą lasu

już brzmią czułe struny gitary
milknie rozmów gwar
a znane i bliskie sercu pieśni
biegną z echem w dal

młodzieńczych przyjaźni żar
radosny śmiech i zgodny śpiew
do wtóru gitary
blask drogich oczu
w migotliwych płomykach ognia

tyle jest szczęścia
we wspomnieniach !